Dag 4 - Gods wegen zijn ondoorgrondelijk
Door: Herko
Blijf op de hoogte en volg Weeshuis
27 Januari 2014 | Burkina Faso, Ouagadougou
Dat we in een God geloven die leiding wil geven in het leven van ons mensen weten we en geloven we. Wat vreemd dan toch om te zien dat wij iedere keer als God zijn regie laat zien, zo verbaasd zijn dat Hij daadwerkelijk de leiding neemt in wat we voor Hem mogen doen. Deze morgen hadden we een paar van dit soort vreemde momenten.
De ochtend begon opnieuw erg vroeg. Om acht uur werden we geacht aanwezig te zijn op het hoofdkantoor van Compassion om samen met de medewerkers de week te openen met gebed en samenzang. Wat kunnen die Afrikanen toch zingen, prachtig. De spreker van deze morgen was een Compassionwerker uit het Caribisch gebied die hier op werkbezoek is samen met zijn vrouw. Hij sprak over de roeping van Abraham, die door God geroepen werd uit het land Ur waar hij woonde. God gaf hem de opdracht om te gaan zonder duidelijk te maken waar de reis precies naar toe ging. De gehoorzaamheid van Abraham om toch deze sprong in het duister te wagen ondanks alle onzekerheid die er menselijk gesproken was, resulteerde uiteindelijk in een zegen waar we als mensheid wereldwijd nog steeds de vrucht van plukken, namelijk het bloed van Gods zoon die stierf voor onze zonden. Het is daarom belangrijk om te gaan in gehoorzaamheid en pas dan zal God de deuren openen en de weg wijzen aan hen die Hem gehoorzaam navolgen.
Zo, steek die maar in je zak dacht ik gelijk. Wat een bemoediging voor ons als groep om zo'n sterke bevestiging in woord te mogen ontvangen. Ook hier zijn dingen soms erg onduidelijk en is het niet even eenvoudig om te zien hoe we één en ander het beste kunnen aanpakken, maar als we ons oog op Hem houden zal Hij ons net als bij Abraham de richting wijzen die we gaan moeten.
Direct na de meeting spraken we een aantal Compassionmedewerkers die we nog kennen van onze vorige trip in Oktober. Fijn om hun weer te kunnen ontmoeten. We maakten met Francoise (reisleidster van vorige keer) de afspraak om rond een uur of half tien even samen te komen om het één en ander door te nemen, en voor diegenen die de vorige met ons meereisden, jullie weten dat dat betekent dat we op z'n vroegst rond tien uur kunnen beginnen:-)
Toen we tijdens het wachten op haar wat koffie gingen halen, liep er een jongeman op ons af, schudde ons de hand en begon gelijk te vertellen wie hij was en wat hij bij Compassion deed. Hij werkt bij Compassion als veld communicatie specialist. Hij schrijft verslagen over het werk en maakt video's & foto's voor de Compassionwebsites wereldwijd. Bizar dat we zo iemand ontmoeten op deze manier, want dit was precies één van de posities die we nog ingevuld wilden zien binnen ons inmiddels steeds verder uitbreidende netwerk. Wij hebben voor onze nog te bouwen website straks dit soort materiaal nodig om een duidelijk verhaal naar buiten te kunnen brengen. Toen we hem vroegen of hij dit soort werk ook voor ons zou willen gaan doen zei hij dat hij ongelooflijk enthousiast hierover is.
Nog geen half uur later spraken we Zachary die ons vorige bezoek als vertaler met ons meereisde. Hij vertelde dat hij met een groepje vrienden hier in Burkina Faso een kleinschalige stichting heeft opgezet om wat geld in te zamelen voor het weeshuis in Ipelce. Eens per jaar brengen ze die opbrengst in de vorm van wat zakken rijst en dergelijke. Toen Rudi vroeg of het mogelijk zou kunnen worden om de frequentie hiervan te vermeerderen door met ons samen te gaan werken, reageerde hij hier erg positief op. Wauw, binnen het uur na de boodschap van de Compassionmedewerker had God zijn regie alweer opnieuw laten zien. Daar krijg ik nou kippenvel van.
Vanmiddag hadden we het gesprek met dokter van Dingenen gepland. Deze Belgische arts is al jaren werkzaam in Burkina Faso en is bereid om samen met ons te kijken in hoeverre hij van betekenis kan zijn voor de kinderen van het weeshuis. We hebben met hem een constructief en open gesprek gehad en morgen gaan we samen met hem het weeshuis bezoeken om een eerste inventarisatie te maken ter plaatse.
Na de lunch die we samen met de arts hadden zijn we weer naar het weeshuis toegereden. Met ons reed Antoinette mee, een meisje van 12 uit het weeshuis die we die ochtend naar Ougadougou hebben laten brengen omdat ze een verschrikkelijke ontsteking bij één van haar grote kiezen had. Het meisje was vorige week bij ons gebracht met de vraag of we iets voor haar konden doen. Het was toen weekend en dan werken er geen tandartsen dus hebben we wat pijnstillers achtergelaten en afgesproken dat ze het meisje maandagmorgen vroeg naar het hoofdkantoor van Compassion zouden brengen. Vandaar zouden Frans en Rachida haar naar het ziekenhuis brengen, waar een tandarts werkzaam is die Frans kent. Het meisje heeft een volledige behandeling gekregen en er zijn drie melkelementen getrokken die in de weg zaten. We kregen een rekening van omgerekend 12 euro. Daar krijg je in Nederland nog geen controlebeurt voor :-)
Maar als het duurder geweest zou zijn was het ook geen probleem geweest, we zijn blij dat we haar hebben kunnen voorzien van degelijke hulp waar het erg hard nodig was. Zonder onze aanwezigheid was er gewoon niks gebeurd en had het meisje gewoon moeten wachten tot het weer over was en eigenlijk is dat gewoon te gek voor woorden. Ook hier ligt een zorgtaak op ons te wachten!
Ik wens jullie allemaal een goede nachtrust en ben benieuwd wat er morgen weer allemaal op ons afkomt.
De ochtend begon opnieuw erg vroeg. Om acht uur werden we geacht aanwezig te zijn op het hoofdkantoor van Compassion om samen met de medewerkers de week te openen met gebed en samenzang. Wat kunnen die Afrikanen toch zingen, prachtig. De spreker van deze morgen was een Compassionwerker uit het Caribisch gebied die hier op werkbezoek is samen met zijn vrouw. Hij sprak over de roeping van Abraham, die door God geroepen werd uit het land Ur waar hij woonde. God gaf hem de opdracht om te gaan zonder duidelijk te maken waar de reis precies naar toe ging. De gehoorzaamheid van Abraham om toch deze sprong in het duister te wagen ondanks alle onzekerheid die er menselijk gesproken was, resulteerde uiteindelijk in een zegen waar we als mensheid wereldwijd nog steeds de vrucht van plukken, namelijk het bloed van Gods zoon die stierf voor onze zonden. Het is daarom belangrijk om te gaan in gehoorzaamheid en pas dan zal God de deuren openen en de weg wijzen aan hen die Hem gehoorzaam navolgen.
Zo, steek die maar in je zak dacht ik gelijk. Wat een bemoediging voor ons als groep om zo'n sterke bevestiging in woord te mogen ontvangen. Ook hier zijn dingen soms erg onduidelijk en is het niet even eenvoudig om te zien hoe we één en ander het beste kunnen aanpakken, maar als we ons oog op Hem houden zal Hij ons net als bij Abraham de richting wijzen die we gaan moeten.
Direct na de meeting spraken we een aantal Compassionmedewerkers die we nog kennen van onze vorige trip in Oktober. Fijn om hun weer te kunnen ontmoeten. We maakten met Francoise (reisleidster van vorige keer) de afspraak om rond een uur of half tien even samen te komen om het één en ander door te nemen, en voor diegenen die de vorige met ons meereisden, jullie weten dat dat betekent dat we op z'n vroegst rond tien uur kunnen beginnen:-)
Toen we tijdens het wachten op haar wat koffie gingen halen, liep er een jongeman op ons af, schudde ons de hand en begon gelijk te vertellen wie hij was en wat hij bij Compassion deed. Hij werkt bij Compassion als veld communicatie specialist. Hij schrijft verslagen over het werk en maakt video's & foto's voor de Compassionwebsites wereldwijd. Bizar dat we zo iemand ontmoeten op deze manier, want dit was precies één van de posities die we nog ingevuld wilden zien binnen ons inmiddels steeds verder uitbreidende netwerk. Wij hebben voor onze nog te bouwen website straks dit soort materiaal nodig om een duidelijk verhaal naar buiten te kunnen brengen. Toen we hem vroegen of hij dit soort werk ook voor ons zou willen gaan doen zei hij dat hij ongelooflijk enthousiast hierover is.
Nog geen half uur later spraken we Zachary die ons vorige bezoek als vertaler met ons meereisde. Hij vertelde dat hij met een groepje vrienden hier in Burkina Faso een kleinschalige stichting heeft opgezet om wat geld in te zamelen voor het weeshuis in Ipelce. Eens per jaar brengen ze die opbrengst in de vorm van wat zakken rijst en dergelijke. Toen Rudi vroeg of het mogelijk zou kunnen worden om de frequentie hiervan te vermeerderen door met ons samen te gaan werken, reageerde hij hier erg positief op. Wauw, binnen het uur na de boodschap van de Compassionmedewerker had God zijn regie alweer opnieuw laten zien. Daar krijg ik nou kippenvel van.
Vanmiddag hadden we het gesprek met dokter van Dingenen gepland. Deze Belgische arts is al jaren werkzaam in Burkina Faso en is bereid om samen met ons te kijken in hoeverre hij van betekenis kan zijn voor de kinderen van het weeshuis. We hebben met hem een constructief en open gesprek gehad en morgen gaan we samen met hem het weeshuis bezoeken om een eerste inventarisatie te maken ter plaatse.
Na de lunch die we samen met de arts hadden zijn we weer naar het weeshuis toegereden. Met ons reed Antoinette mee, een meisje van 12 uit het weeshuis die we die ochtend naar Ougadougou hebben laten brengen omdat ze een verschrikkelijke ontsteking bij één van haar grote kiezen had. Het meisje was vorige week bij ons gebracht met de vraag of we iets voor haar konden doen. Het was toen weekend en dan werken er geen tandartsen dus hebben we wat pijnstillers achtergelaten en afgesproken dat ze het meisje maandagmorgen vroeg naar het hoofdkantoor van Compassion zouden brengen. Vandaar zouden Frans en Rachida haar naar het ziekenhuis brengen, waar een tandarts werkzaam is die Frans kent. Het meisje heeft een volledige behandeling gekregen en er zijn drie melkelementen getrokken die in de weg zaten. We kregen een rekening van omgerekend 12 euro. Daar krijg je in Nederland nog geen controlebeurt voor :-)
Maar als het duurder geweest zou zijn was het ook geen probleem geweest, we zijn blij dat we haar hebben kunnen voorzien van degelijke hulp waar het erg hard nodig was. Zonder onze aanwezigheid was er gewoon niks gebeurd en had het meisje gewoon moeten wachten tot het weer over was en eigenlijk is dat gewoon te gek voor woorden. Ook hier ligt een zorgtaak op ons te wachten!
Ik wens jullie allemaal een goede nachtrust en ben benieuwd wat er morgen weer allemaal op ons afkomt.
-
27 Januari 2014 - 22:02
Piet Kwint:
Ja het is wat daar he?
ik weet er veel van , zoals je al gezien zal hebben op de site.
veel sterkte nog met jullie goede werken
Gr.
Piet -
28 Januari 2014 - 07:45
Hanneke Jobse:
Heel bijzonder om dit verhaal ook weer te lezen van jou, Herko. Hoe God voor jullie elke keer weer deuren opent en mensen op jullie pad brengt. Het is echt om stil van te worden, maar ook grote dankbaarheid naar God toe die jullie zo de weg wijst. Gods zegen deze verder dagen voor jullie als team. -
28 Januari 2014 - 08:29
Henny:
Inderdaad WOW om zo op reis te mogen zijn, als Abraham! Ik wens jullie een dag toe die nóg vruchtbaarder mag zijn! -
28 Januari 2014 - 08:41
André :
Geweldig hè, een God die alles overziet en alle touwtjes in handen heeft! Ook geweldig om dat zo sterk te ervaren. Veel zegen. -
28 Januari 2014 - 08:52
Jessica:
wouw wat een gaaf verslag! Dat God precies de goede mensen op het goede moment op jullie pad brengt.... geweldig!! En tof dat jullie ook zo dat meisje mochten helpen.!! -
28 Januari 2014 - 12:34
Peter Kroes:
Ik ben blij dat jullie gegaan zijn. Net als bij Abram; "Gehoorzaamheid wordt echt beloond." Ik hoop dat jullie nog veel mooie dingen mogen meemaken. Liefs en Gods Zegen,
Peter -
28 Januari 2014 - 19:55
Leony:
GOD is GROOT!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
