Dag 3 - Een lange dag
Door: Herko
Blijf op de hoogte en volg Weeshuis
27 Januari 2014 | Burkina Faso, Ouagadougou
Vanmorgen (zondag) om half negen vertrokken richting Samandin. In dit district in het zuiden van Ouagadougou heeft Compassion het project BF105. Voor de kenners onder ons, jawel het project waar we het vorige bezoek samen met Compassion de Assembly of God kerk bezocht hebben. Dit is (heel toevallig) ook het project waar ons sponsorprinsesje Sidonie iedere donderdag naar toe gaat. Wat ook al heel erg toevallig is, is dat Boaz (zoon van Rudi en Anja) sinds een aantal maanden hier ook een jongetje (Severin) sponsort.
Van Rachida, onze vertaalster begrepen we dat de kerkdienst hier om 9 uur al begint. Vandaar dat we al vroeg op pad waren deze zondagmorgen. Ook dit keer weer was de dienst een geweldige ervaring. De zaal zat weer afgeladen vol met uitbundig zingende en dansende mensen. Halverwege de zangdienst kwamen Severin en Sidonie de samenkomst binnen en zaten een tijdje bij ons in de dienst. De diensten in deze kerk kunnen erg lang duren en om die reden zijn Rudi en ik met onze sponsorkinderen na afloop van het zanggedeelte naar buiten gegaan om wat met de kinderen te kunnen praten en spelen.
We hadden een geweldige tijd met de kinderen en uiteindelijk zaten we met een hele horde kinderen opgescheept die allemaal de Nazzara's (zo worden blanken hier standaard genoemd) even wilde aanraken en er mee wilden spelen. Toen Rudi aan het eind van de morgen nog even een foto wilde maken van mij met een paar kinderen sprongen er ineens van alle kanten kinderen op me af die ook met de Nazarra op de foto wilden zodat er op de foto nu één grote zwarte massa op elkaar ligt met ergens nog een klein wit stukje hoofd :-) Geweldig!
De dienst was om kwart over 1 afgelopen. Ja, je leest het echt goed, de dienst duurde van 9 uur tot kwart over 1 ' s middags. En wij maar klagen in Nederland. Hierna zijn we samen met een projectmedewerker nog bij Sidonie en Severin thuis geweest. Dit zijn altijd verschikkelijk leuke momenten die je niet onberoerd laten. Ook dit keer weer was het een geweldige ervaring.
Na afloop van de bezoeken was het tijd om even iets te eten en thuis wat uit te rusten, voordat we later in de middag weer een bezoekje aan het weeshuis zouden gaan brengen. Die tijd heb ik mooi kunnen gebruiken om met een heldere skypeverbinding het thuisfront weer even te kunnen zien en spreken. Heerlijk, net of je weer even thuis bent.
Na de pauze zijn we vervolgens richting Ipelce vertrokken. Het begon al te schemeren toen we er aankwamen en vrijwel direct zijn we de pastor op gaan zoeken die ongeveer 100 meter bij het weeshuis vandaan woont. De pastor heeft de gewoonte om de tijd van half 7 tot 10 uur in de avond door te brengen in gebed. We stoorden hem in deze tijd die hij samen met de Heer doorbracht, maar we waren meer dan welkom. De plek waar zijn hutje lag op een open vlakte die was omringd door wat bebossing. Naast zijn huisje waren rechts nog een paar andere hutjes gebouwd. Net als die van hem met betonnen stenen en een harde vloer. Links van het huis van de pastor lag een groot kippenhok waar hij tot voor kort kippen hield. Met een lach vertelde hij dat die er nu niet meer zijn omdat hij ze allemaal heeft opgegeten. Hij zat voor zijn huis op een stoel met om hem heen wat bankjes waar wij plaats mochten nemen. Rudi vroeg de pastor naar de boodschap die hij die morgen gepreekt had in zijn gemeente. Hij haalde het verhaal van Jonathan aan die moegestreden tegen de Filistijnen, tegen de regels in toch wat honing had gegeten om wat aan te sterken. Hij zei dat in God's ogen iedere zonde gelijk is en dat ieder mens hierdoor de vergeving en genade van God nodig heeft. Ook sprak hij over vergeving aan anderen die ons iets aan hadden gedaan. Als wij bereid zijn te vergeven zal God ons altijd tegemoet komen in onze noden en zorgen. Wat een les voor iemand als pastor Guigma die zelf ook al zoveel mee heeft moeten maken in de lange tijd van 30 jaar dat hij dit weeshuis nu runt.
Langzaam maar zeker werd het steeds donkerder en na verloop van tijd was het enige wat we nog echt goed konden zien de ongelooflijk mooie sterrenhemel die in Nederland niet meer helemaal waar te nemen is, door al onze lichtvervuiling. Wat een sterren..... Adembenemend om te zien. Ik stelde de pastor voor dat ik die nacht daar door zou brengen om van het schouwspel van dit sterrenplafond te kunnen genieten, maar ondanks dat ik meer dan welkom was, heb ik toch besloten dat het me slimmer leek om mee terug te rijden naar ons guesthouse in Ouaga.
Voordat we vertrokken hebben we de kinderen nog blij gemaakt met een rugzak vol met knuffels, die Alice in Nederland voor het weeshuis bij elkaar heeft gesprokkeld. De kinderen waren hier heel erg blij mee en liggen nu hoogstwaarschijnlijk met hun knuffeltje in hun bedjes te dromen.
Opnieuw een mooie dag dus, maar ook erg vermoeiend, dus ik ga dit verslag beeindigen en ga zelf zonder knuffel, proberen wat slaapuurtjes te maken.
Slaap lekker allemaal.
Van Rachida, onze vertaalster begrepen we dat de kerkdienst hier om 9 uur al begint. Vandaar dat we al vroeg op pad waren deze zondagmorgen. Ook dit keer weer was de dienst een geweldige ervaring. De zaal zat weer afgeladen vol met uitbundig zingende en dansende mensen. Halverwege de zangdienst kwamen Severin en Sidonie de samenkomst binnen en zaten een tijdje bij ons in de dienst. De diensten in deze kerk kunnen erg lang duren en om die reden zijn Rudi en ik met onze sponsorkinderen na afloop van het zanggedeelte naar buiten gegaan om wat met de kinderen te kunnen praten en spelen.
We hadden een geweldige tijd met de kinderen en uiteindelijk zaten we met een hele horde kinderen opgescheept die allemaal de Nazzara's (zo worden blanken hier standaard genoemd) even wilde aanraken en er mee wilden spelen. Toen Rudi aan het eind van de morgen nog even een foto wilde maken van mij met een paar kinderen sprongen er ineens van alle kanten kinderen op me af die ook met de Nazarra op de foto wilden zodat er op de foto nu één grote zwarte massa op elkaar ligt met ergens nog een klein wit stukje hoofd :-) Geweldig!
De dienst was om kwart over 1 afgelopen. Ja, je leest het echt goed, de dienst duurde van 9 uur tot kwart over 1 ' s middags. En wij maar klagen in Nederland. Hierna zijn we samen met een projectmedewerker nog bij Sidonie en Severin thuis geweest. Dit zijn altijd verschikkelijk leuke momenten die je niet onberoerd laten. Ook dit keer weer was het een geweldige ervaring.
Na afloop van de bezoeken was het tijd om even iets te eten en thuis wat uit te rusten, voordat we later in de middag weer een bezoekje aan het weeshuis zouden gaan brengen. Die tijd heb ik mooi kunnen gebruiken om met een heldere skypeverbinding het thuisfront weer even te kunnen zien en spreken. Heerlijk, net of je weer even thuis bent.
Na de pauze zijn we vervolgens richting Ipelce vertrokken. Het begon al te schemeren toen we er aankwamen en vrijwel direct zijn we de pastor op gaan zoeken die ongeveer 100 meter bij het weeshuis vandaan woont. De pastor heeft de gewoonte om de tijd van half 7 tot 10 uur in de avond door te brengen in gebed. We stoorden hem in deze tijd die hij samen met de Heer doorbracht, maar we waren meer dan welkom. De plek waar zijn hutje lag op een open vlakte die was omringd door wat bebossing. Naast zijn huisje waren rechts nog een paar andere hutjes gebouwd. Net als die van hem met betonnen stenen en een harde vloer. Links van het huis van de pastor lag een groot kippenhok waar hij tot voor kort kippen hield. Met een lach vertelde hij dat die er nu niet meer zijn omdat hij ze allemaal heeft opgegeten. Hij zat voor zijn huis op een stoel met om hem heen wat bankjes waar wij plaats mochten nemen. Rudi vroeg de pastor naar de boodschap die hij die morgen gepreekt had in zijn gemeente. Hij haalde het verhaal van Jonathan aan die moegestreden tegen de Filistijnen, tegen de regels in toch wat honing had gegeten om wat aan te sterken. Hij zei dat in God's ogen iedere zonde gelijk is en dat ieder mens hierdoor de vergeving en genade van God nodig heeft. Ook sprak hij over vergeving aan anderen die ons iets aan hadden gedaan. Als wij bereid zijn te vergeven zal God ons altijd tegemoet komen in onze noden en zorgen. Wat een les voor iemand als pastor Guigma die zelf ook al zoveel mee heeft moeten maken in de lange tijd van 30 jaar dat hij dit weeshuis nu runt.
Langzaam maar zeker werd het steeds donkerder en na verloop van tijd was het enige wat we nog echt goed konden zien de ongelooflijk mooie sterrenhemel die in Nederland niet meer helemaal waar te nemen is, door al onze lichtvervuiling. Wat een sterren..... Adembenemend om te zien. Ik stelde de pastor voor dat ik die nacht daar door zou brengen om van het schouwspel van dit sterrenplafond te kunnen genieten, maar ondanks dat ik meer dan welkom was, heb ik toch besloten dat het me slimmer leek om mee terug te rijden naar ons guesthouse in Ouaga.
Voordat we vertrokken hebben we de kinderen nog blij gemaakt met een rugzak vol met knuffels, die Alice in Nederland voor het weeshuis bij elkaar heeft gesprokkeld. De kinderen waren hier heel erg blij mee en liggen nu hoogstwaarschijnlijk met hun knuffeltje in hun bedjes te dromen.
Opnieuw een mooie dag dus, maar ook erg vermoeiend, dus ik ga dit verslag beeindigen en ga zelf zonder knuffel, proberen wat slaapuurtjes te maken.
Slaap lekker allemaal.
-
27 Januari 2014 - 09:50
André :
Drukke dag geweest! Maar wel genieten zo te lezen. Mooie foto's. groeten. -
27 Januari 2014 - 10:02
Henny:
Geweldig die hoop met kiNders waar jouw hoofd uitsteekt Herko! -
27 Januari 2014 - 10:17
Piet Kwint:
Ik volg je reis op de voet , het is heel wat he daar.
ik heb daar een zoon zitten sinds een paar maanden , de link boven kan je ook eens lezen , daar is mijn zoon dus aan het werk in het weeshuis ,alles in Nederland achtergelaten om daar de kinderen te gaan helpen .
ik wens je een fijne reis en Gods zegen toe
Piet -
27 Januari 2014 - 15:22
Alice:
wat is dit toch genieten om alles via deze weblog te kunnen volgen. -
27 Januari 2014 - 16:14
Anja:
Wat geweldig om de foto's van Severin te zien!! En die jongen met die Bijbel: dat is toch niet Frederic, of wel? -
27 Januari 2014 - 16:18
Boaz (zoontje Van Rudi):
Geweldig om foto's van Severin te zien.
Veel succes papa :-) -
27 Januari 2014 - 21:04
Erwin:
Leuk om jullie te volgen. Ik kan me voorstellen dat het wel vreemd is voor de mensen die jullie, "Nazarra's", bezoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
