Dag 2 - Een indrukwekkend weerzien
Door: Herko
Blijf op de hoogte en volg Weeshuis
25 Januari 2014 | Burkina Faso, Ouagadougou
Na uitgebreid te hebben ontbeten in een kleine eetgelegenheid bij Frans in de straat, zijn we vanmorgen rond een uur of 9 vertrokken richting het weeshuis in Ipelce.
Geweldig om weer opnieuw deel uit te mogen maken van de ongeorganiseerde chaos die je zou kunnen omschrijven als "het verkeer van Ouagadougou". Fietsen, scooters, auto's, busjes, karretjes met ezels ervoor, houten duwwagens en nog wat overstekende kinderen en geiten die zich allemaal een weg banen door een broeierige en stoffige stad, waarbij de vermengende geur van allerlei eettentjes en openbare vuilverbranding het tafereeltje helemaal afmaken.... Heerlijk om weer hier te zijn.
Langzaam maar zeker reden we Ouagadougou uit, werd de weg wat rustiger en reden we via de netjes geasfalteerde N6 het mooie landschap van Burkina Faso in. Ongeveer een uur duurde de reis naar district Sandabe. In dit district lig het dorpje Ipelce (spreek uit als Iepelsie) waar het weeshuis zich bevind.
5 Minuten van de grote weg af troffen we het weeshuis weer aan en voor de tweede keer in een paar maanden tijd, reden we de poorten van het omheinde terrein door. Ons vorige bezoek was op een vrijdag, de dag dat veel kinderen nog op school zitten. Dit keer is ons bezoek op een zaterdag en net als in Nederland zijn de kinderen ook hier dan vrij. En dat was te merken ook, het was een drukte van jewelste. Ook uit de buurt waren er kinderen komen kijken naar het bezoek uit Nederland. Op het grote terrein van het weeshuis is er een ruime en beschutte plek gemaakt waar de kinderen overdag kunnen verblijven en spelen. Hier had het grootste gedeelte van de kinderen zich verzameld en zaten ze klaar om ons te ontvangen. Tegenover de kinderen was een rij stoelen geplaatst waar het bezoek samen met pastor Guigma mocht gaan zitten. Hierna nam Frans het woord en introduceerde Rudi en mijzelf bij de groep. Over en weer werden er een klein beetje onwennig vervolgens wat vriendelijke woorden geuit en werd ook de hoop op een goede samenwerking tussen de leiding van het weeshuis en onze groep in Nederland uitgesproken. Hierna brachten de kinderen van het huis hun zang en percussieskills ten gehore en werd de sfeer langzaam aan wat gemoedelijker. Nadat Frans op zijn geheel eigen wijze de kinderen een stevige peptalk had gegeven over hoe belangrijk ze zijn in God's ogen, dat ze nooit hun droom mogen verliezen en moeten blijven geloven in de gaven die God in hun gelegd heeft, was het ijs verder helemaal gebroken en waren de kinderen helemaal los en op hun gemak. Hierna hebben we veel tijd doorgebracht met de kinderen, die via een vertaler ons het hemd van het lijf mochten vragen. Het was een erg mooi en indrukwekkend samenzijn.
Een aantal maanden geleden hebben we bij ons in de gemeente een collecte gehouden voor dit weeshuis en is er een enorm bedrag opgehaald. Van dit bedrag hebben we een gedeelte meegenomen naar Burkina Faso en vandaag mochten we van de opbrengst van deze collecte alvast twee grote 50 kilozakken rijst en ook olie kopen en afleveren bij het weeshuis. Wat een voorrecht om samen met Rudi en Frans deze gift persoonlijk bij dit weeshuis af te mogen leveren. Ik voel mezelf hier ook enorm rijk gezegend door.
De spits is van het bezoek af en ik zie uit naar wat God de komende anderhalve week op ons pad gaat brengen. Vanavond staat een bezoek aan de directeur van Compassion Burkina Faso op het programma.
Herko
Geweldig om weer opnieuw deel uit te mogen maken van de ongeorganiseerde chaos die je zou kunnen omschrijven als "het verkeer van Ouagadougou". Fietsen, scooters, auto's, busjes, karretjes met ezels ervoor, houten duwwagens en nog wat overstekende kinderen en geiten die zich allemaal een weg banen door een broeierige en stoffige stad, waarbij de vermengende geur van allerlei eettentjes en openbare vuilverbranding het tafereeltje helemaal afmaken.... Heerlijk om weer hier te zijn.
Langzaam maar zeker reden we Ouagadougou uit, werd de weg wat rustiger en reden we via de netjes geasfalteerde N6 het mooie landschap van Burkina Faso in. Ongeveer een uur duurde de reis naar district Sandabe. In dit district lig het dorpje Ipelce (spreek uit als Iepelsie) waar het weeshuis zich bevind.
5 Minuten van de grote weg af troffen we het weeshuis weer aan en voor de tweede keer in een paar maanden tijd, reden we de poorten van het omheinde terrein door. Ons vorige bezoek was op een vrijdag, de dag dat veel kinderen nog op school zitten. Dit keer is ons bezoek op een zaterdag en net als in Nederland zijn de kinderen ook hier dan vrij. En dat was te merken ook, het was een drukte van jewelste. Ook uit de buurt waren er kinderen komen kijken naar het bezoek uit Nederland. Op het grote terrein van het weeshuis is er een ruime en beschutte plek gemaakt waar de kinderen overdag kunnen verblijven en spelen. Hier had het grootste gedeelte van de kinderen zich verzameld en zaten ze klaar om ons te ontvangen. Tegenover de kinderen was een rij stoelen geplaatst waar het bezoek samen met pastor Guigma mocht gaan zitten. Hierna nam Frans het woord en introduceerde Rudi en mijzelf bij de groep. Over en weer werden er een klein beetje onwennig vervolgens wat vriendelijke woorden geuit en werd ook de hoop op een goede samenwerking tussen de leiding van het weeshuis en onze groep in Nederland uitgesproken. Hierna brachten de kinderen van het huis hun zang en percussieskills ten gehore en werd de sfeer langzaam aan wat gemoedelijker. Nadat Frans op zijn geheel eigen wijze de kinderen een stevige peptalk had gegeven over hoe belangrijk ze zijn in God's ogen, dat ze nooit hun droom mogen verliezen en moeten blijven geloven in de gaven die God in hun gelegd heeft, was het ijs verder helemaal gebroken en waren de kinderen helemaal los en op hun gemak. Hierna hebben we veel tijd doorgebracht met de kinderen, die via een vertaler ons het hemd van het lijf mochten vragen. Het was een erg mooi en indrukwekkend samenzijn.
Een aantal maanden geleden hebben we bij ons in de gemeente een collecte gehouden voor dit weeshuis en is er een enorm bedrag opgehaald. Van dit bedrag hebben we een gedeelte meegenomen naar Burkina Faso en vandaag mochten we van de opbrengst van deze collecte alvast twee grote 50 kilozakken rijst en ook olie kopen en afleveren bij het weeshuis. Wat een voorrecht om samen met Rudi en Frans deze gift persoonlijk bij dit weeshuis af te mogen leveren. Ik voel mezelf hier ook enorm rijk gezegend door.
De spits is van het bezoek af en ik zie uit naar wat God de komende anderhalve week op ons pad gaat brengen. Vanavond staat een bezoek aan de directeur van Compassion Burkina Faso op het programma.
Herko
-
25 Januari 2014 - 22:47
Alice :
en..... hebben jullie de spullen uit de koffers ook al afgeleverd of doen jullie dat op een andere dag? ben ik eigenlijk wel een beetje benieuwd naar ;)
-
25 Januari 2014 - 22:54
Leonie:
Mooi verhaal, Herko!
Zoals ik je al zei; bijzonder dat jullie daar nu zijn en dat jullie daadwerkelijk op de plek zijn waar we al die weken zo intensief mee bezig zijn geweest. En nog steeds zijn natuurlijk!
Mijn hart gaat een beetje sneller kloppen als ik de foto van al die kinderen zie. Wat moet het heerlijk zijn om al die gezichtjes te kunnen zien.
Ik ben benieuwd naar jullie gesprek van vanavond! -
25 Januari 2014 - 23:09
Piet Kwint:
een heel mooi verhaal , maar erg triest allemaal , ik hoop dat jullie daar nog veel kunnen betekenen ,
Gods zegen toegewenst.
Gr.
Piet
-
25 Januari 2014 - 23:21
Herko:
De koffers brengen we op later tijdstip Alice. Dat krijg je dan ook nog foto's van te zien! -
26 Januari 2014 - 17:24
André :
Ben bijna jaloers op jullie. Wat een zegen om hier iets te doen om de nood te lenigen. We bidden voor jullie. -
27 Januari 2014 - 09:54
Henny:
Gaaf!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
